Level Cross(2024)
ဗာဟူးဘလီမင်းသားက အဲဒီဇာတ်ကားမှာပဲ အဲဒီရုပ်ရည်ရှိပြီး ကျန်တဲ့ဇာတ်ကားတွေမှာက တခြားရုပ်ဖြစ်နေတာ များတယ်။ လူတူမရှားနာမည်တူမရှား ဗာဟူးဗလီလိုရုပ်မျိုးနဲ့ မင်းသား တစ်ယောက်တလေတော့ ရှိဦးမှာပါ ဆိုပြီး ငံ့လင့်နေတဲ့ ကျနော် RRR ဇာတ်ကားက ဒုတိယမင်းသားကို ကြည့်ပြီး ဆန္ဒတမျိုးပြည့်ရတယ်။ ဆံပင်လှိုင်းတွန့် ဖွာရရာနဲ့ မျက်ခုံးမျက်လုံးကောင်းကောင်း၊နှာတံထင်းထင်း၊ နှုတ်ခမ်းမွေးမုတ်ဆိတ်မွေးထူထူကြားက ဟိုစာရေးဆရာပြောသလို ငပိရောင်တောက်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ တကယ်ကို ကုလားဆန်တဲ့ ရုပ်ရည်မျိုး။ နောက်ပိုင်းတွေ ကြည့်ဖြစ်တဲ့ ဇာတ်ကားတွေမှာ တွေ့မိတဲ့ Asif Ali က RRRကလူထက် ပိုပြီး အဲဒီရုပ် ပိုပေါက်တယ်ဗျ။ စတွေ့ဖူးတုန်းက သမားရိုးကျတောင်ပိုင်းကားတွေအတိုင်း မင်းသားအသားပေး ဇာတ်ကားပါပဲ၊ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်း ဆံပင်ကောက်ကောက်နဲ့သူ့ရုပ်လေးက ဟီးရိုးဆန်ဆန်မဟုတ်ဘဲ ကလေးလို ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး တမူထူးခြားတယ်။ ရုပ်ကိုကြိုက်ပေမယ့် အဲဒီလိုကား ရိုက်ရင် ပဲပေးရတာပဲများပြီး သရုပ်ဆောင်ရတာက နည်းနည်းမို့ သူ့ကို သိပ်စိတ်ထဲမရှိမိပါဘူး။ Level Cross(2024) ကြည့်ပြီးတော့မှ သူ့ကို မင်းသားအနေနဲ့မဟုတ်ဘဲ စံချိန်မီသရုပ်ဆောင်အနေနဲ့ လက်ခံမိပြီး ကြိုက်သွားတယ်။
အဲဒီကားမှာ Asif က ရာဂူးဆိုတဲ့ မီးရထား ဂိတ်စောင့်။ နေရာက မြန်မာလို လွင်တီးခေါင်ပြင်၊ ကန္တာရ လို့ပြောမယ့်အစား အင်္ဂလိပ်လို desert လို့ပြောတာ အသင့်ဆုံး ဖြစ်မယ်။ ဂိတ်ရှိရာ ကားလမ်းကလည်း ကားမလာတတ်၊ အနားကရွာကလည်း ရွာပျက်၊ အပင်တွေက ရှင်သန်ပေါက်ဖွားဖို့ ငြင်းဆန်ခံရတာအပြင် လူတွေကပါ စွန့်ခွာခံရတဲ့ တကယ့် desert ပါပဲ။ အဲဒီနား သက်ရှိနဲ့တူတာ ရာဂူးနဲ့ သူ့မြည်းလေး ဆစ်ဂနယ်ပဲ ရှိတယ်။ တနေ့ အဲဒီမှာ အရှိန်နဲ့သွားနေတဲ့ ရထားပေါ်ကနေ ပြုတ်ကျလာတဲ့ အမျိုးသမီးကြောင့် သူ့ဘဝလေး စိုပြေလာရုံရှိသေး သူ့ယောက်ျားလိုက်လာတဲ့အခါမတော့..။
ကျနော့်ငယ်ဘဝ နေခဲ့ရာ မြို့က လေအတော်ထန်တော့ လေတဖြူးဖြူးတိုက်ခံရရင် အိမ်ကိုသတိရစိတ် ဖြစ်မိတာပဲ။ နောက်ပြီး အစိုးရဝန်ထမ်းအိမ်ယာအဖြစ် သုံးကြတဲ့ ခေတ်ဟောင်းအိမ်ကြီးတွေ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ မြင်မိရင် ဝင်ကြည့်ချင်စိတ်ဖြစ်မိတာ ငယ်ဘဝထဲကပဲ။ ရှေးအရသာပြောရမလား ဘာကိုလွမ်းလို့လွမ်းမှန်းမသိ ခံစားရတယ်။ အခုဇာတ်ကား တည်ရာနေရာ လေတဖြူးဖြူးနဲ့ ကန္တာရအလယ်က ရှေးဆန်တဲ့မီးရထားဝန်ထမ်းအိမ်လေး ဆိုတော့ ဆက်တင်နဲ့တင် ငြိမိတာပါပဲ။ သုံးယောက်တည်းသော သရုပ်ဆောင်တွေကလည်း ရာဂူးက ကျနော်ငယ်ငယ်က တွေ့ဖူးတဲ့ အရူးနဲ့ တပုံစံတည်းပဲ။ ညစ်တီးညစ်ပတ်နဲ့ စုတ်တိစုတ်ဖွာပုံစံကော၊ ရူးနေပေမယ့်လည်း sexy ဖြစ်တာရော သိပ်တူတယ်။ ကျနော် ငယ်ငယ်ကအားရင် အဲ့အရူးကို ထိုင်ငေးပြီး စိတ်ကူးနဲ့ ရေချိုးပေးကြည့်/ဖီးလိမ်းပေးကြည့်ဖူးတယ်။ ရူးသာမရူးရင် မင်းသားရှုံးမယ့်သူပဲ လို့။ မင်းသမီးကကျတော့ အခုလက်ရှိ ရွာထဲက စိတ်မူမမှန်တဲ့ အမျိုးသမီးနဲ့ တူပြန်ရော။ သူ့ယောက်ျားကတော့ မြန်မာရုပ်နဲ့ နဂိုတည်းက ဆိုက်ကိုရုပ်ကြီး။ ဇာတ်ကားထဲ သုံးယောက်စလုံးက အရူးတွေချည်း။ အဲဒါနဲ့ ကျနော့်အနေနဲ့တော့ ကြည့်ရတာ တကယ်ဖြစ်နေသလိုပါပဲ။
မကြိုက်တာတခုက ကန္တာရထဲလျှောက်သွားနေတဲ့မင်းသားက ဖိနပ်ချုပ်ပြီးပြန်စီးနဲ့အခန်းမှာ ခြေထောက် နုဖတ်နေတာပါပဲ။ တကိုယ်လုံးစုတ်ပြတ်နေအောင် ပြင်ထားပြီး ခြေထောက်ကျမှ အဖျားရှူးသွားတာရယ်။ အဲဒါလေးပါပဲ။ ကျန်တာကတော့ ပြောစရာမရှိ။ သတ္တုပြားလေးတွေ တချွင်ချွင်နဲ့ လေမှာလွင့်နေတာကအစ အကြောင်းမဲ့ ရိုက်ပြမထားဘူး။ ဇာတ်ကား ပြီးသွားလည်း ဆက်ပြီး တွေးနေရ ကြောက်နေရတယ်။ အစပိုင်းမှာ နည်းနည်းပျင်းစရာကောင်းပြီး တဖြည်းဖြည်း အရှိန်တက်လာတဲ့ ဇာတ်လမ်းမျိုးပါ။ ကြည့်ကြည့်ကြည့်ပါဦး။
ကျနော့အတွက်ကတော့ ရုပ်ရှင်ကားရွေးတော့မယ် ဆိုရင် ဪ သူပါတာပဲ၊ ကောင်းမှာပေါ့ လို့ ယုံရတဲ့ သရုပ်ဆောင်တွေထဲ Asif Ali တစ်ယောက်တော့ တိုးလာပြီ။ အဲဒီလောက်ရုပ်ဆိုးအောင် သရုပ်ဆောင်ဝံ့ဖို့က တော်ရုံစိတ်ထားတော့ မဟုတ်နိုင်ဘူးရယ်။
