လူပီသဖို့ အများကြီးမလိုပါဘူး
စာနာတတ်တဲ့ နှလုံးသားလေးရှိရင်ကို
ပြည့်စုံပါပြီ။
လူပီသတဲ့လူတစ်ယာက်ဖြစ်ဖို့ အတွက်
အဓိက လိုအပ်ချက်ဟာ
ကိုယ်ချင်းစာ တရားပါပဲ။
လူထဲက လူပီသချင်ရင်
သူ့နေရာမှာ ငါသာဆိုရင် ဆိုတဲ့
စိတ်ထားလေးထားရှိဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။
လူဆိုတာ
စိတ်ကောင်း ရှိလာလေ
စာနာတတ် သီးခံတတ်လာလေပါပဲ။
စိတ်ယုတ်ရှိလာလေ
အငြှိုးကြီးတတ်
အာဃာတကြီးတတ်လာလေပါပဲ။
လူက မွေးလို့လူ ဖြစ်လာပေမဲ့
လူ ဖြစ်ပြီး လူလို မကျင့်ရင်
လူလို့ မခေါ်ထိုက်ပါဘူး။
လူပီသပြီး
လူသားဆန်တဲ့
လူကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့အတွက်
ဘာအရည်အချင်းမှ ရှိနေဖို့မလိုပါဘူး။
ကိုယ့်ရင်ထဲမှာ
ကိုယ်ချင်းစာ တရားဆိုတဲ့
လူလူချင်း အပေါ်စာနာတတ်တဲ့
နှလုံးသားတစ်စုံ ရှိနေဖို့ပဲလိုတာပါ။
လူကတော့
အမျိုးမျိုး ရှိပါတယ်......
လူလိမ်
လူယုတ် မာ
လူကန့်လန့်
လူကောင်း
လူလိမ္မာ စသည်အားဖြင့်
လူမျိုးစုံ ရှိနေပါတယ်။
အဆိုးဆုံးက,လူယုတ်မာ ပါ။
အဲဒီလို လူတွေထဲမှာ
ကိုယ်ကလူယုတ်မာ မဖြစ်အောင်
ကြိုးစားနေထိုင်ရမယ်။
ဘဝမှာ,လူတော်တော်များများဟာ
ဘွဲ့ထူး ဂုဏ်ထူးတွေနဲ့,ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို ကြည့်ပြီး
အပေါ်ယံ
အကဲဖြတ်ကာ
အဆင့်အတန်း ရှိတယ်လို့
သတ်မှတ်နေကြတယ်။
အမှန်တကယ်တော့
လူမပီသမှု ဆိုတာ
အပြစ်တင် ဝေဖန်တတ်သူ
အတ္တကြီးသူ
တစ်ကိုယ်ကောင်း ဆန်သူ
ငြူစူတတ်သူ
အတင်းအဖျင်း ပြောတတ်သူ
ခြယ်လှယ်တတ်သူ
အဲဒီလို လူတွေဟာ
လူမပီသတဲ့ လူတွေထဲမှာ ပါပါတယ်။
ဘယ်လောက်ပဲ ပညာတွေတတ်တတ်
ဘယ်လောက်ပဲ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေပေါပေါ
လူပီသတဲ့ စိတ်မရှိရင်တော့
လူမပီသတဲ့
လူလို့ ခေါ်လို့ရပါတယ်။
ဒါပေမဲ့
စိတ်မပျက်ပါနဲ့။
အဲဒီလို လူတွေထဲမှာ
ကိုယ်မပါဘူးဆိုတာ
သင်ကိုယ်တိုင် အသိဆုံးဖြစ်မှာပါ။
